Wczesnośredniowieczny gród na prawym
brzegu Wisły został założony w XI w. przez palatyna Sieciecha z rodu
Toporczyków. Od XII w. osada targowa była związana z opactwem
benedyktynów i po wybudowaniu zamku do końca XIV w. był to ośrodek
kasztelanii. W zamku Konrad Mazowiecki więził księcia Bolesława i jego
matkę księżnę Grzymisławę. Uwolnieni zostali oni dzięki pomocy opata
benedyktynów Mikołaja. Kazimierz Wielki odnowił i umocnił zamek, który
stracił znaczenie na rzecz Stężycy po zmianie koryta Wisły, gdy w XIV w.
znalazł się na lewym brzegu. Miasto na prawie niemieckim lokowane mocą
przywileju opata Prokopa ok. 1430 r. Od drugiej połowy XVII w. zaczęło
podupadać. Prawa miejskie straciło w 1869 r. Parafia powstała
prawdopodobnie w XI w., początkowo proboszczami w niej byli księża
diecezjalni. Pierwotny kościół drewniany istniał tu w 1326 r. W
początkach XV w. zakonnicy wybudowali i uposażyli nowy kościół pw. św.
Wawrzyńca. Ok. 1502 r. parafia została inkorporowana do klasztoru.
Kościół spłonął w 1707 r. W latach 1710-1779 zbudowano nowy kościół
według projektu budowniczego Andrzeja Janowicza staraniem ks. Józefa
Kurdwanowskiego, późniejszego opata i opata Wawrzyńca Bułharewicza.
Konsekracji kościoła dokonał 22 października 1780 r. bp Jan Lenczowski,
sufragan lubelski. W 1885 r. dekretem bp. Antoniego Ksawerego
Sotkiewicza parafia w Sieciechowie została zniesiona, a probostwo
przeniesiono do Opactwa. W 1907 r. bp Stefan Aleksander Zwierowicz
utworzył filię parafialną w Sieciechowie, zaś na nowo erygował parafię
24 grudnia 1920 r. bp Marian Ryx. Kościół był restaurowany w 1972 r.
Jest świątynią orientowaną, w liniach architektonicznych renesansową,
posiada wystrój barokowy. Kościół jest zbudowany z kamienia i cegły.