Niedziele:
7:30, 9:00, 11:00
Święta nakazane:
7.30, 17.00
Święta zniesione:
17:00
Dni powszednie:
w poniedziałki - 7:30. od wtorku do soboty - 17:00
Nabożeństwa:
w niedzielę po Mszy Św. o godz.: 11:00
na tygodniu o godz.: 16:30
Msza Św. Roratnia: o godz.: 7:00
(przed renowacja etap I)
Ołtarz drewniany, architektoniczny, zbudowany jest z wysokiego cokołu z dostawioną mensą i jednokondygnacyjnej nastawy. Cokół po obu stronach mensy ozdobiony jest płycinami obramionymi złotym, ornamentalnym wałkiem, wypełnionymi imitacją marmoryzacji. Na nim stoi niewysoka predella. Po bokach na wysuniętych filarach, ozdobionych złoconymi konsolami, ustawiono figury uskrzydlonych aniołów.
Nastawa ujęta w dwie złocone kolumny, ustawione parą pilastrów. Wewnątrz ozdobiona jest niszą o bogatych, łukowato powyginanych, złoconych ramach. W niszy umieszczono obraz z przedstawieniem Matki Boskiej. Kolumny i pilastry o kapitelach korynckich podtrzymują bogato profilowany gzyms. Na nim spoczywają uskrzydlone putta. Zwieńczenie wykończone jest bogatym, fantazyjnie powyginanym, złoconym ornamentem. W jego świetle zawieszono uskrzydlonego aniołka i srebrne chmurki.
Całość wieńczy przedstawienie serca gorejącego w glorii promienistej.
Obraz Matka Boża Pokoju z Dzieciątkiem Jezus
1 poł XVIIw. wym.90x63 cm.
Obraz w typie Matka Boska Hodegetria przedstawia siedzącą Maryję ujętą wpół postaci. Na jej kolanach siedzi dzieciątko. W lewej opuszczonej ręce trzyma księgę, prawą błogosławi. Na obraz założono srebmo-złotą koszulkę.
Obraz Matki Bożej z nałożoną srebrno-złotą koszulką (sukienką).
Obraz Matki Bożej bez nałożonej srebrno-złotej koszulki (sukienki).
Obraz Nawiedzenie św. Elżbiety, pocz. XIX w. wym. 200x90 cm.
Św. Elżbieta po prawej i Maryja po lewej. Obie ubrane są w długie udrapowane szaty: Maria ma białą suknię i błękitny płaszcz. Lewą dłoń opiera na brzuchu, prawą podaje towarzyszce. Elżbieta w błękitnej sukni, zielonej tunice i czerwonej chuście, prawą ręką obejmuje brzemienną Marię.
Kamień umieszczony w mensie ołtarza, informujący o roku pochodzenia, pieczęcią stwierdzającą autentyczność umieszczonych w kamieniu relikwii.
TECHNIKA WYKONANIA
Ołtarz wykonany został z drewna. Do elementów konstrukcyjnych użyto drewna iglastego, elementy snycowane zaś wykonano z drewna lipowego. Do łączeń zastosowano drewniane kołki, pióra, klej glutynowy, w późniejszych czasach gwoździe. Całość pokryto warstwą zaprawy klejowo-kredowej. Ołtarz kilkakrotnie pokryty został warstwą malarską, ostatnia to biała, olejna malatura i imitacja marmoryzacji w płycinach. Elementy snycerskie zostały wyzłocone w technice pulmentowej płatkami złota i srebra, z rozróżnieniem na mat i poler. W latach późniejszych złoto pokryto szlagmetalem.
Rzeźby wykonane zostały w drewnie lipowym. Pokryte zaprawą klejowo-kredową. Wyzłocone zostały w technice pulmentowej. Polichromię wykonano w technice olejnej.
Obraz Matka Boska namalowany został na podłożu drewnianym, na który naklejono płótno i pokryto gruntem klejowo-kredowym. Namalowany został w technice olejnej.
Obraz Nawiedzenie świętej Elżbiety namalowany został na płótnie lnianym, naciągniętym na drewniane krosna, pokrytym gruntem klejowo-kredowym. Użyto farb olejnych i werniksu damarowego.
STAN ZACHOWANIA
Ołtarz jest w bardzo złym stanie. Całość pokryta jest warstwą brudu. Powierzchnia została kilkakrotnie przemalowana, grubą warstwą farby. Przemalowanie wykonane na nieoczyszczonej powierzchni, z licznymi ubytkami, nierówno powoduje iż całość jest nieestetyczna.
Złocenia pokryto warstwą szlagmetalu, podobnie jak w przypadku malatury, wykonane zostało to nieprecyzyjnie. Metal skorodował.
Struktury są mocno spękane, łączenia utraciły swoją moc, poszczególne elementy ołtarza uległy przesunięciu względem siebie. Widoczne są szczeliny, liczne uszkodzenia mechaniczne. Drewno zaatakowane jest przez drewnojady.
Konieczne będzie wykonanie impregnacji drewna, wymianie jego najbardziej zniszczonych elementów. Kolejno zaleca się sklejenie poluzowanych łączeń, uzupełnienie drewna, i zapraw. Konserwacja estetyczna będzie polegała na uzupełnieniu złoceń i srebrzeń w technice pulmentowej, z rozróżnieniem "na poler" i "na mat", oraz scaleniu kolorystycznym malatury.
Ołtarz jest jednym z elementów jednolitego stylowo, barokowego wyposażenia kościoła w Sieciechowie. Wielokrotnie został poddawany reperacjom, w wyniku czego jego wygląd znacznie odbiega od pierwotnego. Aby dowiedzieć się jaka była kolorystyka w momencie jego powstania należy przeprowadzić badania stratygraficzne. Poważnym problemem jest jego zły stan techniczny. Należałoby w ramach planowanej konserwacji wzmocnić i ustabilizować jego strukturę.
W wielu kościołach diecezji radomskiej trwają prace remontowo-renowacyjne. Przyjrzeliśmy się pracom w Sieciechowie, Rzeczniowie czy Iłży.
W wyniku usuwania wielokrotnych przemalowywań odkrywane jest zapomniane piękno, które do tej pory było zasłonięte przed oczami wiernych. Nie tylko bowiem ratowane są niszczejące elementy, ale też przywracana jest oryginalna estetyka remontowanych świątyń.
Proboszczem w Sieciechowie jest ks. Tomasz Kośla. Parafia nie jest duża, bo liczy zaledwie 474 osoby. Dla garstki wiernych podjęcie jakichkolwiek prac konserwatorskich jest nie lada wyzwaniem. Prac do wykonania było i jest nadal sporo. Na uwagę zasługują dwa boczne ołtarze z 1770 roku, które były w bardzo złym stanie technicznym.
– Widać, że ołtarze są doskonale wkomponowane w strukturę całej świątyni. Wcześniej były w kolorze kości słoniowej. Od 1770 roku do dzisiaj, ołtarze były siedmiokrotnie przemalowywane. Obecnie możemy podziwiać ołtarze w kolorze turkusowym. To oryginalny wygląd. Odnowiliśmy również barkowe figury aniołów ze złotymi zdobieniami. Zostały one wykonane z drewna, ale imitują kamień charakterystyczny dla baroku – opowiada sieciechowski proboszcz.
Pod wrażeniem realizowanych prac jest ks. Michał Krawczyk, diecezjalny konserwator zabytków. Cieszy go szczególnie przywrócenie pierwotnej kolorystyki obu bocznych ołtarzy. Konserwatorom udało się odzyskać pierwotny turkusowy kolor. – Efekt jest przepiękny. Teraz przed nami prace związane ze wspomnianą amboną – podkreślił ks. M. Krawczyk.
___________________________
Więcej w papierowym wydaniu "Gościa Radomskiego" nr 14 na 7 kwietnia.